De dag kan veel stilte bieden maar de nacht zou normaal één en al stilte moeten zijn. De nacht is soms het omgekeerde waardoor er van slapen niets van in huis komt.

Zo worden de dagen automatisch nachten.

De dagen en nachten vervagen maar we ondergaan het gewoon. 

Straatverlichting biedt een weg door de duisternis maar voor wie is die weg zichtbaar gemaakt. Als er niemand is zou er niemand moeten komen, dacht ik en droomde verder weg in mijn gedachten maar niet in mijn slaap. 

The day may offer a lot of silence, but the night should normally be pure silence. Sometimes during the night there is not enough silence. I keep on overthinking.

The days automatically become nights.

The days and nights fade but we just endure it.

Street lighting offers a way through the darkness, but for whom is that road made visible?

If no one is there, no one should come, I thought and dreamed further away in my thoughts but not in my sleep.